Ertuğrul Gazi ve Yiğit Akıncıları

1200'lü yılların başında korkunç bir bela sarmıştı İslam Memini. Moğollar denen, geçtikleri yerde taşların üstünde, gövde üstünde baş bırakmayan istilacıların önünde kaçan insanlar, bir sel gibi sürüklenmeye başladılar. Oğuzların göç yollarına zaten alışkındı. Önce Orta Asya'dan çıkıp Maveraünnehir'e gelmişlerdi. Daha sonra da Anadolu'ya, Ahlat'a uzanmışlardı. Süleyman Şah'ın ölümünden sonra Kayıların başına geçen Ertuğrul Gazi, annesi Hayme Ana ve kardeşi Dündar'la birlikte İç Anadolu'ya giden göç yolundaydılar. Türkmenlerin ağır bir ritmiyle devam ettirdikleri bu gelişin içinde, yüzleri acısından bölünmüş anneler, yu, muk elli bebekler, yaban çiçeği kokulu saz benizli kızlar, yerinde duramayan afacan oğlanlar, ak ı parlak ihtiyarlar, şahin bakışlı alpler vardı. Göç kafilesini arabalarının tekerleklerinin gıcırdayarak dönüşünde taşıyan, bu renkli kafile, biraz daha yorgun. ama biraz daha umut devşirerek ağır ağır ilerlemeye devam ediliyor. Kayılar, bu salınışında bereketli toprakların gelecek fetihlerin sunuşunu hissediyorlardı. Tanıtım Metni