Esir Şehrin İnsanları

"Çöküntü̈ devrinde iki çeşit insan tipi ortaya çıkıyor: Namussuzlarla namuslular... Hele, önce 'vatandaş' sonra 'insan' olunması beklenen sıralarda felaketle alçaklığın boğuşması kadar korkunç muharebe yok. Muharebede düşmanın karşıdadır, üniformalıdır. Az da olsa, çok da olsa bir zaman sonra olur. Kaçarsın, kovalarsın... Anında ölenler, yaralananlar olur. Ama hep uğraşmanın bir yerde vardır. Oysa bir yerde, dost kim, düşman kim bilinmiyorz!” Bir mücadele nerede başlıyor? Hürriyet duygusu ne zaman kan ve kemik kadar katı bir gerçek halini alır? Kemal Tahir, esir düşmüş payitahtın insanlarını işte bu çetrefil ve kaçınılmaz tehditlere karşı tavırlarına göre tasnif ediyor, tanımlıyor. Kaosun hüküm sürdü̈ mütareke İstanbulu'na yönelttiği keskin bakışlarıyla şehrin sokaklarını tararken ne berduşları, aylaları, işbirlikçileri ne vatanseverleri ve kendinden kahramanlık umulmayan kahramanları gözden kaçırıyor. Gönülden köleler ve götürülmezler arasında bir çıkış yolu aranıyor. Esir Şehrin İnsanları, yazarın “yürekli bir yalnızlığı göze alarak” yakın tarihin en önemli olaylarını çok yönlü bir bakışla, gerçekçilik içinde ele alınan ilk “şehir romanı”dır. “Esir Şehir” üçlemesinin ilk kitabı olan bu roman, dağılan imparatorluğun ve insanların eş zamanlı yolculuklarını derin ve sarsıcı yüzleşmelerle okura sunuyor.