Eski Başkanın Klozeti

Kasabanın yeni başkanı “Bakın işte nasıl kazandım. Ben başkanım!” diye, parmağını salladı, belediye çalışanlarına. Önceki ve daha önceki başkanların döneminde işe alınanlar tedirgin halleriyle izlediler yeni başkan. Kimilerinin kafasında kapı önünde konmak, yani ayrılmak atılmak gibi korkulu düşünceler vardı. Yeni seçilen başkan ile önceki başkan aynı partiye üyeydi. Eski başkan bir gün olmamıştı. Yeni başkan seçildi. Kişi değişmişti ancak parti değişmemişti. Böyle olduğu halde yeni seçilen başkanın eski başkana karşı zehirli bir gıdacılığı vardı. Eski başkanlarla aralarında meydana gelen çekişmeler, aynı zamanda başka bir boyuta geçmişti. içindekilerki her şey içinde “kin ve nefret” içeren bir kan davasına dönüşmüştü. Birbirlerinin isimlerini bir kâğıt üzerinde görmemeleri bile başarıyorlar çılgına çeviriyordu. O kâğıdı yırtıp çöpe atmak bile henüz olmuyordu. Çakmağı çakıp yakıyor, külünü bile pencereden savuruyordu. Böyle kağıtlar yakmak için sigaranın içmediği halde cebinde çakmak taşımaktı yeni başkan. Yeni başkan, koltuğuna oturur oturmaz, odasındaki eski başkana ait ne varsa her şeyi ortadan kaldırttı. Önce oturduğu koltuktan aniden fırladı. Eski başkanın oturma koltuğu olduğunu anlayınca bir daha oturmadı. Ayağındaki pantolonu bir daha giymedi. O hızla, koltuk masası, sandalyeler… Hepsi gitti. Belediye binasının girişinden çatısındaki havalandırmaya kadar, eski başkanla ilgili her şeyi yok ettirdi. Gerçi yeni belediye binasını da eski başkan yaptırmıştı. Elinde olsa binayı yıkıp yeniden inşa edebilirdi. Bu durumda “Bakırköylük” ağır bir olay olacaktı. Düşüncesi bile tehlikeliydi. Yine de sıcaklıkta. Tanıtım Metni