Esmeralda

Öncelikle, ben bir Fransızım, bir dil öğretmeniyim ve fakir bir adamım; büyük dünyanın söyleyeceği gibi, zorunlu olarak fakir bir adamdım, yoksa dil öğretmeni olmazdım ve karım da büyük resimlerin kopyalarını düşük fiyatlara satan bir kopyacısı. Kendi gözümüzde, doğru, o kadar da fakir değiliz; Cleacute;lie ve ben. Geçmişimize baktığımızda, refah düzeyimizden dolayı kendimizi tebrik ediyoruz. Şimdikinden daha fakir olduğumuz, bir arada olmadığımız, üstelik Paris yerine Londra'da olduğumuz bir dönem vardı. Bunlar gerçekten de felaketlerdi: fakir olmak, öğretmenlik yapmak, ayrı yaşamak, birbirimizi bile tanımamak - hem de İngiltere'de! İngiltere'de yıllarımızı geçirdik; her seviyeden geri zekalıya ders verdik; doğu rüzgarlarından üşüdük, gripten işkence gördük; korkunç İngilizleri uzlaştırmak için boşuna çabaladık; cesaretimiz kırılmış ve perişandık. Ama bu, şükürler olsun le bon Dieu! geçti. Birleştik; Küçük bir dairemiz var - doğru, beşinci katta, ama yine de Champs Elysees'den umutsuzca uzak değil. Cleacute;lie küçük resimlerini çiziyor veya daha büyük bir sanatçının resimlerini kopyalıyor ve bunları satıyor. Kendisi büyük bir sanatçı değil ve bunun hoş bir şekilde farkında.