Faust (Tam Metin)

Önce halk efsanelerinde, adı meçhule karışmış ozanlar dediler bu âteşîn hikâyeyi. Sonra edebiyatı keşfederler, eski kroniklerin içinde ilginç öyküler ararlar. Kimler kalemini sivriltmedi ki şeytanla insanın gizli mukavelesini ademoğluna fısıldamak için. Ama içlerinde en ölümsüz olanı, müjdeyi ve lâneti tüm ruhları sarsarcasına haykıranı, Goethe'nin Faust'uydu. Faust, modernitenin devamını haber veren ilk büyük yapıt oldu. Kimin olduğu ve kimin kimi kandırdığı belli olmayan bir irade savaşı anlatılmıştı. Hikâyenin özeti şuydu: Şeytan Tanrı'ya meydan okudu, savaş sonunu bile bile. Çünkü yaratılış öyküsünü bilmeyen melekler. Lâkin kendi öyküsünü unutan insani temelde bu meydan okuma, büyük bir soru işaretine dönüştü. Belki şeytan için değil, ama kesinlikle insan için... Şeytan bir soru işareti, ruh bir soru işareti, insan: sıra sıra dizili soru hataları... Ve insanın kaybıki devr-i dâimi başladı anda, ruhun üzerine yapılan işlemler ve olası mukavelelerin de süresi açıldı. Bu mukaveleden habersiz bir ademoğlu olmadı. O, her zaman, pazarlığın bir tarafıydı. Belki de bu yüzden, kendini okumak isteyen herkes pür dikkat, kulakları kesilmiş bu hikayeye: "Kimdir Faust? Şeytan'a mı ruhu verdi? Nasıl bir sözleşmeydi bu?" Kendimizi başkalarından dinlemek, en sevmediğimiz mesleğimiz değil midir? O halde herkesin vâkıf olduğu bir temayı, yaşam efsaneleşmiş bir karakterin omuzlarına yükleyerek anlatan Goethe'ye kulak verelim... Tüm yaşadıklarının adadığı ölümsüz eseri Faust'a... Tanıtım Metni