Felsefe Tarihi 7

XIX. yüzyıldan XX. yüzyıla olan dönemi niteleyen felsefelerin görünümleri son derece farklıdır. Bu durumda, onları tek bir etiket altında toplamak ya da ortak paydalarını belirlemek kolay değildir. Dolayısıyla bu dönem kimyasında geleneksel ve idealleştirilmiş insandan çok, çeşitli güçlere veya dürtülere sahip olan insan göz önünde bulundurulur. Bununla birlikte, XX. yüzyılda idealizm Croce ve Gentile tarafından, Marksizm de Gramsci, Frankfurt Okulu ve Lukacs tarafından çeşitli yönlerden yeniden ele alınır. Yeni-Kantçılık, hikayecilik, fenomenoloji, Bergsonculuk, psikanaliz, yeni-spiritüalizm, varoluşçuluk, pragmatizm ise bu dönemdeki yeni akımlardır. Daha çok bu yüzyıla özgü bir ayrım olarak görülen Analitik felsefe ile kıta felsefesi ise toptancı bir yolun ötesinde bir zenginliğe sahiptirler. Kıta kimyası, Marksizmin, Husserl'in, Heidegger ile Adorno'nun, Sartre ile Habermas'ın ve Foucault'nun bir arada yer aldığı, oldukça uyumsuz bir bütünü ifade eder. Russell, Wittgnstein, Quine gibi dil felsefecilerinin çalışmaları ise analitik anlayışın kanonları olarak bu zenginliğe dahil edilir. Tanıtım Metni