Fıkıh Usulü (İbn Kudame Penceresinden)

Müslüman toplumlara da vahiy ve onun yorumunu temel alarak "fıkıh" terimleri, modern dönemde İslam hukuku ile ifade edilmektedir. Bu birliktelik İslam Hukuku'nun dört ana alanda ilerlemektedir. Birincil ürünler Yaratıcı ile yaratıcılığın kuralları düzenlenir ve ibâdât diye isimlendirilir. İkincisi, diğer bireylerle kanunları ele alır ve muâmeât diye adlandırılır. Üçüncüsü bireyler-devletlerin, dördüncüsü ise devletler arası ilişkiler konu edinir. Modern hukuk, bireyler arası ilişkiler, kişiler ile devletler arası ilişkiler ve devletler arası ilişkiler düzenlerken, İslam Hukuku bu alanlar ek olarak Yaratan ve canlılar arası ilişkiler de ibadetlerle düzenlenmektedir. Fıkhın temel ilkelerini belirleyen fıkıh kuralları, hükümler, kaynaklar, hüküm çıkarma yöntemleri ve fakîhinin özellikleri gibi politikaları ele alır. Günümüze ulaşan ilk örneği Şâfiî'nin Risâle'sinin oluşturulduğu bu alanda, hemen her mezhebin metodolojisini ortaya koymaya çalışan ciltler dolusu kitap telif edilmiştir. Bu bağlamda, daha çok hadisçi kimliği ile kayıtlı Ahmed b. Hanbel'e nisbet edilen Hanbelî mezhebi anlayışı çerçeveleri de fıkıh kuralları yazılmıştır. Hanbelî fıkıh ve usul hakkında, ülkemizde tespit edebildiğimiz, yeterli miktarda bilginin bulunmaması, usul bakımından bu konunun işleyişi gerekli kılmıştır. Hambelî fıkıh usulü ile ilgili genel bir perspektif ortaya koymayıp bu çalışmamızda, İbn Kudâme'nin fıkıh doğrusal alanında Ravzatü'n-nâzır adlı eseri ile füru fıkıh alanı ki Muğni adlı eseri ele alınmıştır.Tanıtım Metni