Fikriye Hanım

Gözleri açmıştı bir güz günü, ahşap bir evde Babasının dut fidesi diktiği o mesut Hanım O büyümüş kadar o da büyümüş, aylardan Kasım Bir fide ile birlikte genişlemiş Fikriye Hanım Mevsimler devir daim etti, yağmurlar ısındı ya da görünürde ağacın yeşil renkte, ilk meyvenin tomurcukları neşeli Bahçede minik adımlarla koşturuyor, bir fide ile birlikte büyüyen Fikriye Hanım Bir görmeliydiniz ağacın rengarenk dutlarını ve bulutlarını Rüzgar taşıyordu Çapınların kalbine bir genç ağlama Ah o gözlerin, o ipek saçlar, o ne alım o ne çalım Bir dut ağacının gölgesinde âşık oldu Fikriye Hanım Kum saatinin kumları veda vakti yakın dediğinde Kurumuştu dut ağacı, şiirler yazılmaz olduğu eksilen gölgesinde Aynalar göstermez oldu halimi, neden beyazlar içinde eski saçım Bir dut ağacı ile birlikte yaşlandı Fikriye Hanım Dörtyu yerdeyken, köstekli saatli, kabadayı Burkarken hüzünle, islanan kaytan Bıyıklarını Bir de bir yağmur ki, sanki gök yarıldı sanırım Dönülmez bir olay çıkıyor Fikriye Hanım Tanıtım Metni