Flaubert'in Papağanı

İngiliz edebiyatının önde gelen yazarları arasında Julian Barnes'a ayrıcalıklı bir ün kazandırmış olan Flaubert'in Papağanı, hiç şüphe yok ki, Yaşam-Sanat'ın diyalektiği üzerine dairesel dokunuş kaleme bakış ve özgün ve ayrılabilir yapıtlardan biri. Romanın özgünlüğü, öncelikle derinlikli bir insan kavrayışı son derece estetik bir estetik kurgu, içinde ortaya koyabilmiş olmasında yatıyor. Julian Barnes, bir deneme-roman olarak da nitelendirilebilecek yapıtında, o eksiksiz özgün ironik üslubuyla bizde, Yaşam dediğimiz o gizemli şeyin binbir türlü ayrıntısından, Sanat'ın karşı koyulmaz sınırından ve sınırlarından, Gerçek'in kendini saklayan yüzlerinden ve daha güzel şeylerden söz ediyor. Romanın ana öyküsünü; Dünya görüşü, sanatı, aşkları, yolculukları ve ilginç yaşantısıyla zengin bir çeşitlilik gösteren XIX. Yüzyılın ünlü Fransız romancısı Gustave Flaubert'in dolaşıp geçiyorlar. Bunun yanı sıra romanda, bu öyküye koşut olarak anlatılan ve giz ancak satırlar arasında verilen bir başka öykü daha var: Roman kahramanı Geoffrey Braithwaite'in, artık hayatta olmayan karısı Ellen'in gizli yaşamının damgasını taşıyan öyküsü. Farklı yüzyıllara ait bu iki öykü, anlatı boyunca inceden inceye birbirine sürekli ekleniyor ve roman kahramanı Braithwaite'nin kişisel yaşamı ile edebiyat zamanında gerçekliğin babası olarak geçmiş olan Gustave Flaubert'in yaşamı arasında sonsuza kadar anlamlı bir köprü kuruyor. Flaubert uzmanı, emekli doktor Geoffrey Braithwaite, her ikisi de yazarın ilerideki iki ana şubesine ait miydi? Peki ya sonuç? Sonuç olarak, belki de, Gerçekte, dedektif romanlarında foyası ortaya çıkan katil gibi bir şey yoktu... Ya da, herkesin ancak kendi okumalarıyla bu gize bir yanıt bulması... 1984'te İngiltere'de yayımlanmış olan en iyi roman. - John Fowles- Keyif verici ve zenginleştirici... Bir edebiyat şöleni! - Joseph Heller- Tanıtım Metni