Folklor ve Sinema

20. yüzyılın anlatımı sinemadır. Çok kısa bir zaman içinde hükmünü tüm kıtalara yaymış, anlatısının en eski ve en güçlü gücüne bile sahip olmuştur. İnsanın anlatısını “görmek” iştiyakı, dayanıklılığı kırılmış, “talep” kendisini herkese dayatmıştır. Bu süreçte başlangıçta tuz eğlencesi olan bir sektör, evrimi içinde “Yedinci Sanat”a terfi etmiştir. Çünkü sinema, her anlatıldığı gibi, öyle ya da böyle insanlık durumuyla birlikte görünür. İnsan ve onun tüm bağıntıları, her zaman sinemanın merkezi olmuştur. Üçüncü sınıf bir korku filmi isterse bir sinema klasiği olsun, onun ikisinde ister de insana ait bir “öz” vardır. Bu öz, sinemayı vazgeçilmez kılmaktadır. Bu noktada insanın dokunduğu bir sanatın geleneğinin boş bırakılması düşünülemez. Sinemada geleneksel hayattan çok erken hızların çeşitli sahnelerinin öyle ya da böyle arz edildiği görülmektedir. Türk sineması da bu gerçeğin dışında kalmamıştır. Hiç ummadığınız bir filmin fonunda bile gerçek hayatın aktığını yaşadığı ki bu Türk sinemasını hayat gizli bir şahidi kılmaktadır. Öte yandan 1940'lı yıllardan bu yana giderek artan geleneksel ögelerin işlendiği filmler, devirden devir sayılarına göre bir gözlemlenerek her zaman aralığı korunmuştur.Ahmet Özgür Güvenç'in kitabı bizde halkbilimi gözlükleriyle filmlere nasıl bakılabileceğinin bir modeli sunulmaktadır. Görüntü, ses ve metin merkezli üçlü bir araştırma modeli öneren kitaba, bu nedenle bir yöntem denemesi dememiz mümkündür. Böylece bu özgün çalışma, bir film incelemesi kataloğunun çok uzun bir bölümünde ve filmlerin merkezde saklanan bileşen unsurlarını içeren bir alan yok. Bunun yerine Güvenç, sinemanın folklorun bir kaynağı olabilecek tezini vukufla ele alıyor.Folklorcu endişelerini beyaz perdede görmeyi merak ediyor, bir bilet de siz alınsın ve temaşa başlasınTanıtım Metni