Franz Liszt'in İstanbullu Öğrencisi Faik Bey Franz Della Sudda ve Yakın Ailesi

19. yüzyıldaki sonlarına doğru, hakkında “üstün yetenekli Türk”, “piyano virtüözleri arasında esen en yeni fırtına”, “büyük Türk piyanist”, “çağımızın en zarif ve parlak piyanisti”, “önemli bir yetenek”, “büyük virtüöz”, “hassasiyeti, ince zevki ve zarafeti ile dikkat”, “piyanonun harika ustaları arasında yer vermekte olan üstün yeteneklerin ortaya serdi” gibi dolu sözler edilmiş; 15 Haziran 1895'te Londra'daki Princes Hall'da ilk kez sahneye çıktığında performans “İstanbullu piyanist tartışma götürmez bir başarıya ulaştı”, “Pırıl pırıl ve mükemmelsı ile hayranların gönlünü fethetti” şeklinde yorumlanan, piyano için yaptığı besteleri hakkında “çok etkili ve müziksel değeri oldukça yüksek”, “gerçekte bir sanat anlayışını yansıtıyor” gibi yorumlar bir İstanbullu piyanist vardır. Weimar'da büyük üstat Franz Liszt'in üç seneden fazla ödül almış, onun şerefine dillerden düşmeyen bir ziyafet vermiş, 1882'de Wagner'in son operası Parsifal'in prömiyerinde Bayreuth'ta Richard Wagner'le kadeh kaldırmış bu Türk piyanist, İstanbullu ünlü aile Della Suddalardan Faik Bey Franz Della Sudda'ydı (1859-1940). Franz Liszt'in İstanbullu Öğrencisi Faik Bey Franz Della Sudda ve Yakın Ailesi adlı II. Ömer Eğecioğlu, sadece bir müzisyenin değil, İstanbullu bir ailenin hikâyelerini belgeleriyle ortaya koyuyor. Tanıtım Metni