Gabriel Tarde'ın Mikrososyoloji Üzerine

Durkheim kazandı. Deleuze böyle söyledi. Hep böyle olmadı mı? mevcut felsefe gibi odanın de “despotun gölgesinde” çalışması mı? Felsefede “gösteren”, sıcaklıkta ise “toplum”... Birer kapma pratiği… Felsefede Nietzsche, en büyük saldırısını yaptığı bu kapma pratiğine. İçerinin, içerdenleştirmenin pratiğine karşı, dışarının düşüncelerinin politik pratiği… İşte bizim için Tarde da benzer bir gücü ifade ediyor. Sosyolojiyi göçebeleştirmek... Durkheimcı bütünün karşısına yeni bir kuvvet diyagramıyla çıkılarak yapılabilirdi bu ancak. Nietzsche'nin despotun gölgesini kovmak için bir karşı-felsefeden, bir felsefe-olmayandan yola çıkması gibi biz de Tarde'ı bir karşı-sosyoloji olarak düşündük. Bir mikrososyoloji... Daha önce denenmişti. Bruno Latour belki de bunu önerir. Ama onu nedense onu göçebeleştirmek yerine edimsele/aktüele bağladı. Latour ile “despotun gölgesi” yine kendini gösterdi. Bütünü genişletebilir, ilişkileri çoğaltarak heterojenliği kurabileceğini sandı. Tarde ise başka bir dünyaya çağırıyordu bizi. O yüzden Tarde'ı Deleuze'le birlikte okuduk. Artık heterojenlik, çeşitliliğin gelmediği gibi farklı nesnelerle çoğalan ilişki anlamına da gelmiyordu. Heterojen, virtüel bir farklanma-farklılaşma eşiği olarak “üretimden/yaratımdan” başka bir şey değildi. Bütün, dışarısıydı. Bir azınlık-oluştu. Sosyolojiyi göçebeleştirmek, onu dışarının düşüncelerinin aracılığıyla yürütmek demekti. Durkheim'ı politik olarak kullandığımız gibi Tarde'ı da politik olarak okuduk ve Tarde'a “otonom düşünceyi” aşıladık. Bu toprakların çok iyi bilinen bir eylemdi bu. Tanıtım Metni