Game Over'i Sevmek

Ortak geçmiş, bir tür gibi insanları birbirine bağlayan bağlardır. Memleketin, ne doyduğun ne de doğduğun yerde diyor. çocukluğunun geçtiği yerler orasıhellip; Hellip;Keriman, elleriyle alttan kaldırdığı memelerini şÖyle bir afkaladı. Garibanlar uykuya uyup yoğurt torbası gibi sarkıp, hasır gibi kaburgalarının üzerine yayıldı. Gençliğinden bu yana sutyan taktığı mı var. Ahir Ömründe bir toparlansalar kötü mü olacaktı sanki. Veli ağanın kefeninin beş metre fazlasından hep başkaları yararlandı. Kefen hırsızlığı bu sefer kendim içinhellip;rdquo; Ldquo;Batı yönünden doğan Ay, büyümüş, büyümüştü. Yıldızlar çok parlaktı. İlk defa dışarıda yaşadığı bu soğuk kış gecesinin güzelliğinin özellikleri vardı. Oysa ne kışı severdi ne de gecelerini. Böyle havalarda ayaklarından sürüseler tasarım çıkma özelliklerini duymaz, kedisi gibi eve sokulur, erkenden uyurdu.rdquo; Ldquo;Yazar bacım, ne kuşundan söz etmektesin. Sen de kuşlar var ki uçurmuşsun. Bende ne uçacak kuş, ne de uçuracak güç kaldı. Öncüller babamla gür... Asıl kafile annemle pır. Kalanlar da çatlayarak çekip gittiler... Yani torunumun dediği gerçek Game Over işte. Derenin kuşunu derenin taşı Öldürür gerçeğini anımsatması için andaç olarak bırakılmış olmalı bu ağaç. GÖvdesinden pırtlayan canlı bakışlarımı unutuyorum. Öyle bir dal ki üstü pitrak küf yeşilinden yer yer mora dönmüş meyvelerle dolu. Derenin kuşunu derenin taşı Öldürür gerçeğini anımsatması için andaç olarak bırakılmış olmalı bu ağaçhellip;