Geçmişten Günümüze Takıntı

Lennard J. Davis, obsesyonun izini Rönesans yöneticide hakim olan poz (yani derinleşme) ile sürmeye başlar ve bunun obsesyonla ilişkisini inceler... Obsesyonun Kökeni'nin ardından obsesyonun küresel süreci histeri, buharlar, melankoli, hipokondriyle incelemeye başlar ve akabinde delilik kategorilerini genel olarak ele alma ve bunlarla ilgili konular. Bu hikayenin yolculuğunun devamında edebiyata geniş bir yer ayrılığı. Merak ile obsesyon arasındaki denge ve monomaniyi inceler. Cinsellik, aşk ve obsesyon üçgenine geniş bir yer ayıran Davis, küresel yüzyıla yaklaşırken de obsesyon ile resim, heykel gibi görsel sanatlar arasında yoğunlaşıyor. Tüm bunların biyokültürel bir ilişkisi ele alınır. Daha çok 19. ve 21. yüzyıl arasını mercek olarak alır, zira modernite ile obsesyon arasında büyük bir ilişki olduğu kanısı bu çalışır yön verir: “Modernite öyle bir dönem olarak görülür ki, normal olmak bir nevi deli, özellikle de obsesif ile bağlantılıen bir şey olarak.