Gelenekli Türk Anlatıları

Gelenekli Türk anlatılarının kökeni mitrelere kadar uzanır. Mitolojik dönemde Türk halkının kâinatın, dünyanın, insanların, diğer varlıkların yaratılışı ve sonları hakkında gecelerini, fotoğraflarını, algıladıklarını, inandıklarını mitlerle (mitos) anlatmıştır. Anlatı, tahkiye geleneğinin başlangıcı sayılabilecek mitler insanların yaratılışla ve sona erişle (kıyamet) ilgili yorumlarından oluşmakla birlikte, bu yorumlarla inanç kalıplarına dönüşmesi. Mitlerin özel anlatıcıları devam etmekle birlikte kam, şaman, ozan gibi adlar verilen sanatçı-din adamları tarafından anlatılanlardan bir kısmı şiir diliyle dile getirilince daha etkileyici ve kalıcı olur. Halkın nesirle dile getirdiklerini nazım diliyle söyleyen sanatçı-din adamları “mitos”tan “epos”a geçiş sağlar. Mitlerin bir kısmı efsaneye dönüşürken, mitolojik efsaneler ve motiflerden bir kısmı da destanların oluşumunda önemli bir yer tutar. Mitolojik motifler yalnızca efsanelerde ve destanlarda değil, diğer anlatı türlerinden masallarda ve destan geleneğinin devamı olan hikâyelerde de yer alır. Anlatımlar arası geçişler yalnızca destandan hikâyeye geçişle sınırlandırılmış olup diğer anlatım türleri arasında geçişler mümkündür. Bayram Durbilmez'in muhtelif zamanlar kaleme alınmış akademik çalışmalarından oluşan kitapta hem halkbilimi hem de edebiyat araştırmacılarının ilgiyle okuyacakları hikayeleri, efsaneler/menkabeler, fıkralar, gelenekli Türk Tiyatrosu hakkında ve anlatılanlardaki bazı motiflerle ilgili araştırılmaya/incelemelere yer verilmiştir. Tanıtım Metni