Gelmeyeni Beklemek

Yalnızlığı o kadar çok sevmişiz ki sevilmeyi beklerken sürekli kaybetmişiz. Sahi beklediğimiz, umut ettiğimiz şeyleri bir gün bekleyeceğim mi? Gerçekleşmeyecekse bile bu çekmediğimiz şeyler, dertler boşuna mı? Bu içimizdeki yarım kalmışlıklar ne olacak? Mutluluk bize uğramıyor, evlilikte nedense yemin etmiş gibiyiz. Sorunun oluşmaması değil. Olacakmış gibi durum olmuyor ya, o kötü işte. Ne eskisi gibi olabiliyoruz ne de başladığımız yere dönebiliyoruz. Ben nasıl büyüyemedim, aslında büyümek istemedim. Bu aralar ne istediysem olmuyor zaten. Neyse. Sevmek insanı olgunlaştırıyor; Olgunlaştıkça yalnızlaşıyorsun, eksiliyorsun, yarım kalıyorsun. Olmadı. Ben başaramadım, diğer insanlar gibi yapamadım, diğerleri gibi mutlu olamadım. Bu nedenle muhtemelen eksildim. Ama mutlu olmak için sıradanlaşmak mı gerekiyor? Diğer insanlar gibi olmak mı gerekiyor? Ben büyümek istemiyorum. Diğerleri gibi olmak istemiyorum. Mutsuz olmak da istemiyorum. Ben hiçbir şey istemiyorum. Resmi olarak hissizleştim. Beni kurtarın. Beni bu benlikten kurtarın. Gülmeyi unuttum, insanların gülmesini, gülümsemesini. Neden böyle oluyor? Soruyorum, neden böyle oluyor? Bir şey yapmak lazım ama ben ne yapmak gerekir ki? Burada olanlarımı var diye sormadan anlarlar mı acaba? Bırakın, anlamasınlar. Zaten kimlerin şifresi ki bizi, kimlerin bolluğu vardı ki, kiminle birlikte olmaya da varım dedi ki? Gelmedikleri için gitsinler bırakın. Yürüsün gitsinler… Geldikleri zaman olmuyor, gittikleri zaman da olmuyor. Gelecekle ilgili ümidimiz yok ama o gemi bir gün gelecek… Tanıtım Metni