Gen Ötesi - İnsan Sonrası

20. yüzyılın ikinci yarısında ortaya çıkan, beton meyvelerini ise 21. yüzyıldan itibaren çalışmaya başlayan “epigenetic paradigma”, 20. yüzyıla neredeyse baştan sona hakim olan “genetik paradigma”yı sorgulamakta, onun sınırları, eksiklerini, parçalarının parçaları ve parçaları gösterirken onu da birleştirmeyi daha bütünleyici bir çerçeve sunar. Giderek ivme kazanan bu dönüşüm, felsefe-bilimde farklı bir “doğa” ve daha özelde “insanın özellikleri” tasarımı teklif etmektedir. Modern fiziğin gerçekleşen devrimi, çok daha sıkıştırılmış bir zamanda öğrenildiği anlaşılan bu görünümün, bir disiplin olarak biyolojinin yapısallarını vurgulamanın ötesinde ne gibi farklı bileşenler anlamlar barındırmakta olup, bu buluşun ele alınan bölümleri mevcuttur. Özellikle çevreyle etkileşimin kritik rolüne getirdiği vurguyla epigenetik, gen ve genetik merkezli biyoloji, paradigma içi revizyonlardan öte bir dönüşüme zorlanmakta; kültür/çevre oluşumlarını katan; “gelişim” olgusunu ve “etkileşim ağları”nı merkeze alan; indirgemeciliği “karmaşıklık”, “beliriverme” ve “çoklu-gerçek yenilenebilirlik” gibi fenomenlerden hareketle devam eden çalışan daha bütünlemeci bir biyoloji tasarımı önermektedir.***Ketebe Yayınları, epigenetik konusunda Türkçedeki bu ilk telif eseri yayımlamakla ilgili biyoloji takviyesine katkı sağlayan kıvanç duymaktadır.Tanıtım Metni