Gerçeğin Güzel Huyu & Rumi

"İnsan için daima kurtuluş vardır ama bu insanlıktan ötededir. Olağan zaman ve mekânlarda yitirdiklerimizi, olağanüstü zaman ve mekânlarda mevcut olursunuz.” Sadık Yalsızuçanlar'ın usta kalemi bu kez Mevlânâ'nın hem zaman hem de mekânsal olarak yakınlarda, bazen de uzunluğunda lakin merkezi hep “Kalplerin ve Aşkın Sultanı” varken, onun etrafında sema yapıyor. Kimi zaman bir neyzen, bir derviş olarak dökülüyor kelam; Kimi zaman yüzyıllar sonra onun bilgeliğiyle demlenen bir akademisyenden, Konya'ya yolu düşen yas dolu genç bir kadından. Kimi zaman kalbinin beslemesine uyup kilometrelerce uzaktan gelen bir yabancıdan, kimi zaman onun yanında yöresinde yıllarını vermiş bir dergâh yoldaşından… Lakin dört ana selamdan ve her yerde yedi ayrı anlatıdan oluşur Gerçeğin Güzel Huyu, içeriğindeki pek çok tarihî karakterle, ilahi aşkın pusulasında tek bir merkeze yardımı ile çeviriyor, onun gönlüne akıyor: Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî. “O'na en yakın olduğumuz an, bir bulut gibi bakışımızı yitirdiğimiz andı. O şiveyi işittiğimiz yer… O'nu kurtuluşuzda hareket ediyor, bir elimizi göğe yükseltiyor, diğerini yere yönlendiriyor; sağdan sola, kalbimize doğru dönüyorduk. Bilmeyenin seması, doğallıktı. Bağlıların seması, ulaşma çabasıydı. Erenlerin seması, O'nun güzellikleriniti. Bilgelerin seması sadece seyretmedi. Gerçeğin güzel huyunu tatmışların olan seması ise şeylerin içyüzünü görüyor, O'nunla dönüyor, sadece O'nu görüyordu.” Tanıtım Metni