Göçkuşağı

“Melahat İstanbul'a göç ediyoruz.”Hazırlıklar tamamlandı, valizler kapıya konuldu. Eşyaların saklanmasına karar verildi.Tabii bu eşyaların kararlaştırılmaması. İhsan'ın kararıydı. Hellece'den İstanbul iyi uzaktı ve eşyaları evden kazandıkları paranın en az yüzde otuzuna mal görünüyordu. İhsan, düşündükçe ferahladı.İşe yarayan eşyalarını komşusuna satarak mal varlığına biraz daha katkı yaptı damaram!..Mecbur mudur her taşralı bu yolaHaydi köylüm, sana uğurlar ola!..Göç günü geldi çattı. Gurbet yorganları ve tahta bavullar traktörün römorkuna kondu.bunların yanında taze göçebeler de bindi ve Turgut emmi bastı gaza. Zekeriya, yolun gidiş yönü tersine geriye doğru bakmayı yeğledi. Arkasında neler olduğunu merak ediyor çünkü. Bir unuttuğu yanındakiler, sanki tek başlarına bir şeyler yaşanıyordu. Hellece'nin bu kadar çabuk kaybolacağını ummuştu Zekeriya. Ne de kolay karışmamıştı? Halbuki yokuşu saralı çok olmamıştı,hiçbir şey gözükmüyordu. Sadece tekerlerin gösterdiği yerlerde, bir nehir gibi......ve hüznü düşer sonraValize sığdıramadığın köy türkülerinin.Tanıtım Metni