Göçmek Ne Garip Şey Anne!

Boğaz havası içimi çekiyorum, İstanbul'un kırı pası çıkıyor mu yoksa? Ya da o kentte attığım tüm patlamalar mı? Belki de üniversiteye gittiğimden beri o devasa kentte yaşayacağım 17 yılımdı bir an? Hala bilmiyorum. Yaşam ağır olana kadar bir şeyi içime çektim; sonra da topografik olarak yedi tepeli olmadığı halde yedi bela olduğunu binlerce kez kanıtlamış olan o kente son kez baktım. Ve yola düştüm. 35 yaşımda ve henüz iki olgunlaşma bile girmemiş çocuğumla. 2016'nın Ekim'iydi. Ekim'in başı. Mutluluktan havalara uçmuyordu ama ölesiye arada değildim. Biraz heyecanlanmıştım. İçimdeki ürperti klimadan yoktu. Ben bahar bahçede düşüyordum lakin ille de bir yanım yaprak döküyordu. Sanki kavlimi yerine getirmemiş gibi bir onun... kalbimi izliyordu. Nabzımın hızlanması ve kulaklarımdaki basınç düşüşünden değildi, işte tam da bundandı. Ah ben ki göklere sığamamıştım, nasıl sığacaktım!“Kalmak zor, göçmek daha zor. Evin“Göçmek Ne Garip Şey Anne! adlı kitap Filiz'in Madrid'e gidişiyle başlıyor. Türkiye'nin 20sını Türkiye'den göçün kısa tarihi takip eden; kalıcı sıcaklığın irdeleniyor. Hepimize sirayet eden umut ve umutsuzluk arasında gelgitler ve mutluluğun umutla ilişkiler ortaya çıkması. Kitap, Türkiye'den bulmak için aynı zamanda bir durumda. Kolaylaştırıcı ipuçlarını da içinde barındırıyor. anekdotlar ve hikâyelerle tamamlanıyor. Bütün çıplaklığıyla, iyisiyle kötülüğüyle, hüznüyle neşesiyle, öfkesiyle sükûnetiyle Türkiyeli bir göçmenin gerçek deneyimini okura bizzat yaşatmayı başarıyor."Melis AlphanTanıtım Metni