Gölge Çiçeği

Bir şarkı dinliyorum, beni eskiye götürüyor; dünden razıyım. Keşke hiç dönmesem “geçmiş” denilen ülkeler. Ne deniyor şimdi benim bu ruh halime? Melankoli mi? “Melankoli, hüzünlü olma mutluluktur.” demiş Victor Hugo. Geçmişe özlemle hüzünlenmeye, o hüzünle mutlu olmaya gönüllüyüm sanırım. Nasıl olacağım? Bildiğin eskimişim, hiç de ait olmadığımı hissetmediğim bu devirde. Kaybolmak, çoğu zaman bir hikaye olarak kalmak istiyorum. Başka ne hikayeler de vardır kim bilir? Ne düşünüyorsunuz? Bir zaman sonra müzayedede sergilenir mi bu hayatlar? Kaça satılır ya da? “Kendi geçmişinden Bulma Sergisi” olsun adı. Haraç mezat satılsın hikayelerimiz günümüz insanına. Ama ne kimsecikler bulabilsin, ülkemizde ne de anlayabilsin. Bir kırık plak kusuru en kuytuda. Özdemir Asaf bir şiirinde ne diyor? “Seni saklayacağım inan.Yazdıklarımda, çizdiklerimde, şarkılarında, sözlerinde…” Böyle saklanabilirsek keşke, yazıda çizide. Kimse bilmese, görmese. Bir şarkı dinliyorum. Adı “Gölge Çiçeği”. Nakaratı daha güzel ve anlamlı. Artık merak edip de dinleseniz de tam tersini anlarsınız. Nasılsa açamaz gölge çiçeği. Tanıtım Metni