Gönül Eczanesi

"Bir otobüs sürüyorum. Evet, şu sürücü ben değil miyim? Benim. Peki, otobüsün gidişinden koşan kim? Bir saniye. Evet, o da. Otobüsü yakalamaya çalışıyor kan ter içinde. Ayakkabılarımın içi yanıyor. Kızgın olanlardan dumanlar çıkıyor. Yüzüm acıyla gerilmiş. Dişlerim sık sık büyüyorken. Biraz da ağlıyor gibiyim sanki. Otobüsün ortasındaki ne? Bu bir camdan tabut. Rüyanın içinde rüya gibi. Aman annem tabutun içinde iki kişi var ve hareket ediyorlar. Olamaz! Gözlerime inanamıyorum. Biri annemin kardeşi de sensin Selim...” Ben Gönül. Nöbetçi eczane Gönül, aslına bakılırsa “Pansumancı Gönül” de denilebilir. Bugünden geçmişime baktığımda, izlediğim ki engellenmiş bir kaçağım ben… Sana kaç defa; Yaşanan onca şeyden sonra “Beni bana bırakma” demiştim. Şimdi geç de olsa gideceksin ki bu karanlık ve uğursuz geceye adım adım yaklaşmışız. Artık dönem yok, başlıyoruz… Tanıtım Metni