Gönül Gördü Dil Söyledi

“Sözün, sazın, izin ne güzel.”

Yaşar Seyman, gökyüzündeki dönüşlerin, değişim nehirlerinin oluşturduğu bir kişinin ortaya çıktığı okurunu bu kez.

Anadolu'dan hava yoluyla dünyaya kanat açan bir allı turna misali doğup doğan toprakların renklerini tüm dünyanın renkleriyle harmanlayan Yaşar Seyman, kalem diye bir turna teleği dönmüştü, aşk mürekkebine batırıp yazdı Âşık Veysel'i. Bu nedenle bu kitapta okuyacağınız sıradan bir Âşık Veysel biyografisi değil, Yaşar Seyman'ın Âşık Veysel'idir. Kızılırmak oğlanlarından turnalar boyunca yola düşüp, sözlerle, türkülerle, söylenencelerle, anılarla Âşık Veysel'in izinde adım adım dolaşıyor. Sayfalarda ilerleyen âşıklık krizindeki yerinden köy profesörlerinin eğitmenliği, doğa sevgisinden “dert ehli” bilgene, Cumhuriyet sevdasından gittiği yere ışınını götüren aydın varlığıne katman katman bir nehir gibi açılarak akıyor Âşık Veysel, yolda yürüyoruz. Yolun bir yerinde Umberto Eco'nun “Kör Kütüphaneci”si Jorge Luis Borges Arjantin'den gidiyor, Âşık Veysel'le yarenlik yapıyor, bir yerde Akdeniz'in ötesinde yakası Mısır'dan Taha Hüseyin bulunuyor. Luis Borges ve Taha Hüseyin'le paralelliklerle Âşık Veysel'in hayata bakışının, mücadelesinin, sözlerinin evrensel düzeyde, sınır tanımadan dünyayı kucakladığına tanık olun.

Yaşar Seyman hepimizi, “seni yazmak bir aşk hali” diye anılan Âşık Veysel'in izinde o “uzun ince yolu”nu muhabbetle, aşkla bozulmaya davet ediyor.