Görünür Bir Yerde

Eda İşler, öykülerinde, yemek masalarında ekmek kırıntıları gibi biriken özgürlüklerden, hiçbir renge bürünmeden geçen günlerden, mecburi mesailerde ufalanan saatlerden, kalabalıkların bir boyunca derinden derine büyüyen öfkelerden, bir başkasına aitmişçesine yabancılanan özgürlüklerden kalan işkencelere dokunuyor. Kayıp bir kolunun ağrılı sakinlerinden, ömrünün onun anını kırılganlıkla işaretleyen bir kamburun sıkıntısının ya da dile gelmeyen korkulu arzulardan damıtılmış anların toplamı, kılı kırk yararak dokunmuş öykülere dönüşüyor. "Sırtımda kemiklerimi donduran soğuğu örtün bir yedek; renginden, cümbüşünden iyice karar verdiğim, görülebilenlere karışan yedi Mehmet'in yeleği. Ellerim, kollarım, etimin görünmeyen her yer mıncıklanmaktan, patpatlanmaktan mosmor. Annem her sabah giydiriyor, gece olduğunda başucuma ortaya çıkıyor. Gün doğar doğmaz tenime farklı insanlardan, yedi renk oluyor, akşamdan uzaktayken büyüdüğünunca da başka bir şey görmeyen bir ben, dışarıda sızıyor.” Tanıtım Metni