Gözyaşındayım

Eylül! Adı gibi bir sonbahar ezgisi. Yağmurun yeri dövüldüğü bir gecede kundağıyla terk edilen öksüz. Can yoldaşı Ayşe ile kimsesiz çocuklar meskûn bellediği, birbirlerine kol kanat gerdikleri yetimhanede büyümek zorunda kalan, sayısız yetimden sadece biri. Tam anlamıyla yurt, sıla nedir bilmeyen, yuvasız bir kuş. En umulmadık anda, yürekten dökülen şarkıların gizeminde, gözlerine nakşeden bir renk. Deniz Mavisi! Eylül; kimsesizliğin sunduğu sevgi yitikliği ve sıcak bir yuvasının hasretiyle yaklaşır Ezrak'a. Mavinin uçsuz bucaksız ufkunu, haşin dalgalarını veyahut dibi görülebilen enginlerini tahayyül edemez. Mavi Adam'ım diyor ki, meftun aşkı Ezrak'ın; kalbinin derinliklerindeki nasır tutmuş, ah işlemeyen güvensizliklerini içerir katmaz. Sıcak porsiyonlarında, kanatlarının kırılma korkusu olmadan bir ömrün geçirilebileceğine inanır...Tanıtım Metni