Gülen Ada

Bir sabah Elif (Tiycan) yine keçileri ve ineği alarak deniz kıyısına gitti. Mevsim gençti. Karada güneş ve bal sızan çiçeklerin özsuyu, insan nabzını adeta çurlatarak yetişiyorlardı. Deniz ise mavi mavi yanıyor ve göz kamaştırıcı ışığı ta ufuklara yayarak alabildiğine parıldayıp kıpırdamıyordu. Deniz o gün en mavi, en sevindirici yaşadığındaydı. Yedi Canlı denilen Tiycan'ı, yedi değil, sanki bir milyon canla canlandırıp sevindiriyordu... Tanıtım Metni