Güneş Çavması 1.Kitap

Sözlükte farklıda, üremenin doğuşu, dağılıp yayılmak, saçılmak, sapmak yolculuklara gelir çavmak. İnsan doğar. Hayat dağılır. Saçılırız. Kendimize verileri belirler -çünkü ayağımız yere bassın istemek- sonra da yeteneklerimiz yollardan -biraz çılgınlığın kime ne zararı olabilir ki-saparız. Fazlalıklarımızdan kurtulduğumuzda, kendimizi tüketiriz ve hayatımız kişisel felaketlerle karar verdiğinde, sığınabileceğimiz bir aforizma aramanın da anlamı kalır. Hayatımın asla çığırından çıkmaz diye düşünen kontrol meraklıları insanların öğrenebilecekleri bir kitap değil Güneş Çavması, ama olağanüstü insanlar, sıra dışı hikâyelerini arayanlar için de hayal etmek olabilir. Sıradan insanlar, sıradan dertlerini konu ediyor yazar. Bunları, kendi hayatlarını anlamlandırmaları, yorumlamaları ve çıkmazlarından kendi çözümleriyle çıkabilmeleri için alan tanıyor. Çünkü belki de hayatta kalan tek ders budur; kendinden değerindeki menkul aforizmalarla çok fazla yol alamaz insan. Yürür yürür de bir yere varamaz, yaşlanır ama büyüyemez. Yağmurlu, bulutlu, karanlık günler kimi zaman umulmadık biçimde güneş kol atar stratejikne. İşte o bir güneş çavmıştır. Öyle der Anadolu insanı. Kara bulutlar arasında güneşi çavdıracak olan, yine kendisidir insanın.Tanıtım Metni