Güneş Çavması 2. Kitap

“Eskiden... Çok eskiden... İnsanlar kavganın yaşandığının habersizken... Her yerde mutlak barış ve huzur hüküm sürüyor... Para icat ediliyorken... Fakir ya da zengin yokken... Aynalar insanların yabani veya güzel diye ayırmazken... Ormanlar neşeli, sular berrakken... İnsanlar tohuma bakılannda ağacı görülüyorken... Dünya sevgiden anlaşılıyorken... Yani hayat basitken, doğum kadar sevilirmiş ölüm... Doğum gibi parçasıymış hayat... Ve doğum gibi kabul edilmiş... Gülümseyerek... Ölüm, kullanılmış değil o günlerde... İnsanı bu dünyadan ... başka yere götürülen, güzel mi güzel, huzurlu mu huzurlu, çiçek kokulu bir ışıkmış... Kime gitse gülümsemeyle karşılanırmış... Ve herkes bu ışığı görürmüş... insanlardan gülümseyerek ölen zamanlar...” Tanıtım Metni