Güneş Özümü Alıyor

“İNSAN AŞKI BİRAKINCA YAŞLANIR” DER MÁRQUEZ. BENSE AŞKTAN KAÇAMADIĞIM İÇİN ÖLÜRKEN HAYLİ GENÇ GÖRÜNÜYORUM. Sen hangi aralıklarda güneş patlaması meydana gelir bilir misin? Ben sona erdiğim sevgilim; yılda iki ila beş güneş patlaması meydana gelir. Peki, sen hiç güneş patlamasının hayalini kurdun mu? Ben kurdum. O anın gelişmesini iple çekerdim. Neden biliyor musun? Sadece diğer insanlarla ortak bir anı paylaşabilmek için... Gündüz gözleri onlar gibi hissedebilmek için... Çocukluğumdan beri güneşten kaçtım. Sadece güneşten değil; olası dostluklardan, aşklardan da kaçtım. Kaçmak zorundaydım çünkü biz ailece güneşle kan davalıyız. Annemi güneş aldı. Annemin özünü alan güneş şimdi benim özümü de senden ayırıyor. Bizi güneş kuruttu sevgilim. Merak etme, da olsam seni sevmeye devam ediyor. Ben zaten seni hep zifiride, zemheride sevdim. Hastalığı yüzünden hayatı boyunca güneşten kaçmış, hayatı günbatımlarıyla başladığı tan vaktiyle sona ermiş, hiçbir zaman günün ilk ışıklarını sevdikleriyle kahvaltı sofrasında karşılayamamış, ortak yoldan bir anı paylaşabilmek için güneş tutulmasını iple çekmiş bir kadındı. Ve bir gün aşk kapısını çalıp, onu aydınlığa çağırdığında aşka teslim oldu. Aşk onu aydınlattı. Fakat kâr, intihar demekti. Tanıtım Metni