Güneşe Dön Yüzünü

Sami Bey'in ruhu bana sen demiyordun ipil ipil yağan yağmura. Bir Fatih'e iniyor, bir gençliğe gidip Kumkapı sahillerinden karpuz kabuklarının yüzdüğü kristal denizde kendini atıyordu, bir Perşembe Pazarı'ndaki hurdacı dükkânına, yeni yeni para kazanmaya başladı günlere dönüyordu. Ama en büyük huzurun ilk karısının yanında var olduğunda duyuyordu. Önünde dilimlenmiş domatesi, kavunu, beyaz peyniri, karşı yokluğuna alışamadığı ilk aşkı, karısı, buğulu ılık sesiyle 'koklasam saçlarını bu gece taa fecre kadar'ı okuyordu... Çocuklarının doğumu... değişen Florya'ya denize sokmaya gittikleri günler... Okula başlamaları... Sonra bir hançer saplanıyordu göğsüne, kadının tabutunun hızla yürürken ağır ağır. Tanıtım MetniTanıtım Metni