Güneşe Tutulan Ayna

Şiir, “Güzellik güneşi”nin “söz iklîmi”ne aksedişidir. Ve onun bir hakîkî şiiri, bu dünyayı daha iyi incelemek için o güneşe tutulmuş birer aynadır. Şairlerse, bu aynalarla bizim gözümüzü alan bir ışık cümbüşü ürünü haşarı çocuklar... Bu ışık oyunu kimin kaleminde bir hava*ifişek gösterisi, kiminkinde ise bir şehrâyin... Bizim burada yapmayı başardığımız ise, güneşi gösteren bu aynaya ikinci bir ayna tutmak. O aynaların ışınını farklı cihetlere, farklı açılardan bir nebze de olsa yöneltmeye çalışmaya. Bir bakıma, Âsaf Halet'in “ayna ayna içinde” diye tabir edilen durum... Kimi boy, kimi cep, kimi içbükey, kimi dışbükey, kimi dev, kimi dikiz, kimi kahkaha aynası... Kimi de “sırlı” ayna... Karşılıklarında kalıyor bize gidiyor: “Ayna ayna! Söyle bana...” Tanıtım Metni