Güneşi Uyandırmak

Bazen gönül kapılarınızı insanlara açarsınız. Yüreğinizi okyanus ülkeleriniz. Hesapsız, kitapsız... Karakışta kuş misali vurursunuz merhamet dilendiklerinizin cam fanusuna. Üşüyorum, yapıyorum. Çoğu zaman açılmaz kam parçaları. Bir gelincik yere düşer. özelleştirilmiş gelincik kanar yüreğinizde. Elinizde tüm kır çiçekleri kalır. Bir yürek yetim kalır. Açılmayan cam değil, aslında gönül aynasıdır. Aynaya yansıyan umutsuzluk ve çaresizliktir. ***** Yitirdiğimiz “aşkın”dan ilhamla gönül iklimine gül devşiren ve insanı merkeze almasıyla dikkati hikayeler demeti… Hayatın içinden ayrılanlardan sıcak, samimi bir üslup ve dikkatli bir gözlemle kaleme alan yazar; kalbimizden yakalanıyor ve bütün zorluklara rağmen özümüzü insanımıza davet ediyor. Kitapta yer alan üç hikâyenin üzerinde, yüreğimizde kaybettiğimiz güneşi uyandıran hikâyelerden oluşuyor.