Gürbüz ve Yavuz Evlatlar : Erken Cumhuriyet'te Beden Terbiyesi ve Spor

Dünyadaki eğlence endüstrisinin dev bir kolu olarak öne çıkan spor, 20. yüzyıl ortalarına kadar, ağırlıklı olarak başka bir işleve sahipti. Biyo-politika fonksiyonuyla bu; modern devletin ve hayatının hayatı yönetim projesinin bir boyutuydu. Bu kitap, Türkiye'de 'Erken Cumhuriyet' döneminde bu politikanın nasıl uygulandığını inceliyor. Yeni Türkiye'nin beden terbiyesi ve spora yüklenmesinin sürdürülmesi ortaya çıkıyor: Sosyal beslenmenin bir boyutu... Nüfus ve sağlık politikalarının bir parçası... Öjenik (ırk hıfzıssıhhası)... Bir sosyal disiplin yöntemi... Toplumun militaristleştirilmesinin bir aracı... Böylesi geleneklerin yüklemesiyle neredeyse bir vatandaşlık görevi gibi telkin edilen beden terbiyesi ve spor rejimine, 'Erken Cumhuriyet' döneminde ne denli nönem verildiğini kitapta. Kurumlaşmada, bir yandan Sovyet, diğer yandan -daha büyük ağırlıkla- faşist gençlik örgütlenmelerinde alınan ilhamlara da dikkat çekiliyor. Dönemin spor politikasının önemli bir özelliği de, rekabete dayalı sporların, özellikle futbolun horlanması! Ne var ki bu fiziki kültür politikasının başarısızlıklarından, maddi ve altyapı altyapısının devamlılığından, sporun oyun ve gelecek yanını temsil eden unsurların hevessizliğinin de payı var. Yiğit Akın bu mükemmel inceleme kültüründe, Türkiye'deki fiziki politikalarında İttihat-Terakki dönemi ile Cumhuriyet arasındaki sürekliliğin gözardının alınması gerekliliğini hatırlatırken, spor tarihinin eğitim uygulamalarını ve dönemleme modellerini da sorguluyor. Tanıtım Metni