Güvercinler Gitmeden

GÜVERCİNLER GİTMEDEN... Ne güzel o zamanlar şehirler bir cennetti, Bildiğimiz, gördüğümüz, dünyamızda servetti, Çoğu birbirini tanır, hatır, saygı, hürmetti, Yabancıyı fark ederdik hiç sormadan, Biz bizlerle çok mutluyduk güvercinler gitmeden... Her semtte bir terzi elbise diktirirdik, Bir de berberimiz vardı saça fönrirdik, Mahallenin bakkalına meyveyi seçtiirdik, Bir vardı esnafta incitmeden, Tebessüm ederdi güvercinler gitmeden… Hafta sonu sonu açık sinemada film var, En güzel elbiseleri giyerlerdi kadınlar, Kocaları yanlarında adımlar, Biri rüzgar gibi geçti yavaş biri ayrılmadan, Çift filmierlerdi güvercinler gitmeden… Bir cenaze geçerken ağır sokakta, Tabuta zaman verirdik onusakta, Fatihayla uğurlardıkyu son durakta, Hüzün bizi bırakmazdı terk, Ölülerimiz terk etmekdi güvercinler gitmeden… aralıksız sokaklar Yanyana var bile toslamazdı insanlar, Komşunun namusu bizdik kutsaldı bütün haklar, Dedikodu yalan dolan korunurduk fitneden, Kardeş gibi geçinirdik güvercinler gitmeden… Haz yerdeydik hayattan seviyorduk her şeyi, Okşayıp sokak başında uyuyan bir kediyi, Tuttuğumuz takımlarda buluyorduk neşeyi, Radyodan dinlediğimiz maçları izlemeden, Dinlemekte yetiyordu sürmeye gitmeden… Minarede müezzinler canlı ezan okurdu, Hele sabah ezanları öyle birurdu, "Hayrun Minen Nevm" deyip yüreği burkuyordu, Uyku ile yollarlık arasında yitmeden, Birşehir uyanan güvercinler gitmeden…