Habercinin Değişen Habitusu

Günümüzde kitlesel iletişim araçlarının gelişimi baş döndürücü bir hızla gerçekleşmektedir. Bu gelişmeler özellikle haberleri ve haberleri içerir. Haber medyası bütün kitlesel iletişim araçlarından anında ulaşılabilen, zamansız ve mekansız bir yapı haline gelmiştir. Hem haberin hız oranları hem de haberin üretildiği kanal sayıları çeşitlenmiştir. Bu durum haberlerinin/seyirciler tarafından sorgulanması ve alternatif kaynakların haberlerin doğrulanmasına olanak sağlanması ile kalmamış, yapılabilecek akıllı telefonlarıyla kendi haberlerini üretebileceklerini de sağlamıştır. Dolayısıyla habercinin itibarı ve kamunun karşı sorumluluğu onun göz önündedir. Ancak haberci için bu koşullar buzdağının sadece görünen yüzüdür. Haberci kamuya karşı sorumluluğuyla baskı, sansür ve otosansürü içselleştirmek zorunda bırakılan kayıtlık muhafaza koşulları ve sorunlar arasında sıkışıp kalır. Burada en temel soru, bir başarısızlık olarak habercinin gazetecilik alanıyla nasıl mücadele edilebilirdir. Haberciler, haber üretim süreci içinde etkin biçimde yer alabilmekte midir? Haberci kamuya haber verebilmekte midir? Sansür ve otosansür kademeli olarak haberci tarafından bireyselleştirilmekte midir? Güvencesiz koşullar altında çalışan haberciler bu yapı içinde ne kadar “haberci” olabilir? Habercilerin alışkanlığı son yıllarda nasıl bir değişime uğramıştır? Bu söylentiler, bu gelişmelerin üretim sürecinin başlangıcındaki, haberi ve haberciyi nasıl böldüğü televizyon habercileriyle yapılan saha çalışması sonucu elde edilen veriler üzerinden değerlendirilmiştir. Tanıtım Metni