Halepli Adil

Günün ilk saatlerinde Halep Kalesi'nden bilgiler henüz uykudan uyanmamış şehir, oradan bir mezarlığa benzer. Kimi büyük, kimi küçük mezartaşlarını andıran yapıların arasında tek tük ağaç öbekleri... Sonra yine bir araya gelebilecek taş birimleri, taş konaklar... Bu yeknesaklığın içinde parçalanmalar başlat kaldıran minareler... Her şey insanın parçaları yapılmamışcasına ufukla, rengiyle, gökyüzüyle uyum içindedir. Sanki arzın bu miktarı hiçbir şey yokken gökyüzünden bir taş düşmüş ve suya atılmışcasına halkalar oluşan halkalar. Her halka başka zamana ait... Eskiden yeniye doğru yolu açılıp genişler. Halep, binlerce yıl içinde taşa uygulanan bir nakış gibidir.Var ayrılır Halep?.. Hiç oldu mu öyle bir şehir?.. Yoksa anne rahmine düşmeden önce yaşadığımız unuttuğumuz bir başka âlem gibi hayalden, kurgudan mı ibaretti? Halep var mı? Sisin, toz bulutunun içinde belli belirsiz şekillenen zarif yapılar, cıvıl cıvıl kapalı çarşı ve görülmüş geçirmiş camileriyleın seherinde kımıldanıp canlanan, gün batınca yorgun bir aslan gibi hareketler azalan, yatsı ezanıyla huzurlu bir teslim olan bu eski şehir hiç var oldu mu?