Hasbelkader

Bazen sadece gitmek istersin… Simdi geriye dönüp bakiyorum da annemin elini tutarak yürümeyi, eli tutarken yuregine sarilmayi, babamla geçirdiğim hafta sonlarini ve hiç kirilmayacak sandığım oyuncaklarimi... Dümdüz yolu varken tümsekten yürümeyi öğrenmemeyi ben. Annemin “Oğlum düşüneceksin.” derken sesindeki telasını kaybetmemek. Taslardan kaleler yaptığımız futbol maçlarını kaybediyoruz. Herkesin oynadığı ama hiçbirini kaybetmediği oyunlar... Körebe görünümü o an orada bulunan herkese güvenmeyi kaybetmez. Simdilerde gözlerim açıkken bile güvenemiyorum insanlara. Çocukluğu kaybetmeyi, menfaati gözetmeden düşünmeyi... Kötülük namina hiçbir şey bilmeyecek kadar cahil kaldığım günleri kaybetmez. Büyümek isteyecek kadar saf olduklarım günler... "Umutları vardi, gerçekler için can atan. Ama umut dedikleri, gözlerimiz açıkken gördüklerimiz rüyalardır. Hem de öyle rüyalar ki yanlarında kâbusların masum kaldigi. Zira kâbuslar, uyandiginda kurtuldugun rüyalardir. Umutlar ise, uyandiginda baslayan kâbuslar..." Tanıtım Metni