Haydarpaşa'nın Son Memuru

ilerleyerek, her şeyin başladığı o yeşil mezarlığa aşkımızı gömeceğimizi görüyoruz. “Aşkımızı gömmek ve mezarlık…” Sözcüklerin, hislerin ve mekanların tuhaf denk gelişlerini düşündük Aysel ile birlikte. Yanımda yürüyen bu güzel kadının, terk edilebildiğim karşı koyduğum kayıtsızlığa nasıl sinir olduğunu görüyordum.1908 yılında hizmete açılan Haydarpaşa Garı'nın yakın zamanda yaşlanması, bundan böyle trensiz ve insansız bırakılacağı projeyi odağına alan Başar Öztürk. Haydarpaşa'nın Son Memuru romanı, İstanbul'un, Avrasya'nın tarihinde yaşadığı Haydarpaşa Garı'nın ve çalışanların sesi oluyor.Gara avukat olarak atanan Efes; Baba Ali, Aysel ve diğer karakterlerin yaşamına yeni anlamlar, yeni ve değerli yaşantılar eklenirken, gar evinin dönüşüm projesi ile zor günler beklenir. Bu değişimin kendi iç canlılığı yansıyan hüznüyle yaşadığı endişe, Efes'te tutunamama dönüşüyor. Bir yandan Aysel ile ilgili düşledikleri yuvaları, çalışma sorumluluğu ve Haydarpaşa'ya sahip çıkabilme telaşı ama en çok da geçmişten gelen içli, düşünceli yapısı ile Efes, diğer yanda da Haydarpaşa'nın ve memur-işçi evlerin yaşadıkları hazin hikâyesi ve sendikal mücadelelerle sosyo-politik roma oluşumu de kazanan Haydarpaşa'nın Son Memuru.Tanıtım Metni