Herkes Kadar

Olmayacak şey, Ağbim akşamüstü aradı. “Akşam size gelecekz,” dedi, evde bizden değil, sormaktan. Niye beklediğim için sesimi çıkartmadım. Sesi donuktu; hal hatır sorma faslını kısa tutmuş, sesindeki sert ton canımı sıkmıştı. Masamda biriken işleri o gün temizleyecektim, ortadan kaldıramadım, çakıldım öylece. Güzeldir, sağda solda, “Kimse ne üzer ne sevindirir beni” diyor, çılgınca kayıtların hep yalanladığın dem vuruyordum. Birden fazla, her biri olsa da biri kalır, derinlerden ses veren.Behçet Çelik, Herkesin Kadar'da dünyalarımızın bazen birbirine ne kadar benzediğini, bazen de bu benzerlikler arasında sıkışıp kalan farklılığımızı dünyayı nasıl da benzersiz bir şekilde dönüştürürken, bir yandan da arkadaşlıkta, aşkta ya da ailede, iki kişi arasında oluşan görünür bağların hayatlarımıza ulaştığı ışık. Sadece bir eyvallah ile geçen gidenlerin, geçmişi bugün gibi içinde geçenlerin, gençliklerinin evlerinin heyecanlarına yatıranların, neden çağırıldıklarına bir türlü anlam veremeyenlerin, bir başkasının gözlerinde kendini özgür çabalarken hüsranayanların hikâyeleri ve yine hayat kayıtlarındaki –durgun ya da gerilimli– ritminden derinden ifadeen bir dil…Çağdaş edebiyatımızın önde gelen yazarlarından Behçet Çelik'ten hayatımızın beklediği anları anladığımız anları anlayanlarTanıtım Metni