Hiçliğe Sığmayan

İnsanın kendini bilmesini istemesi, hep ötelenen bir sorgulamadır. Bu durum, geçmişin duyulmaması ve analiz edilmesinin sağlanması için bariyer oluşturur. Yaşamış olanı sorgulamak, zihni dedikodusunun ayrıntılarından kurtarıp daha şeffaf bir bakışla yargılamak, doğru bir yaklaşım olacaktır. Duruluk, dinginlik ve içtenlik, insanların umutlarını berraklaştırır. İnsanın kendinden kaçışı en büyük tuzaktır. Kendi varoluş dinamiklerini unutan, vazgeçen toplumlar içinde; adil, mutlu, hoşgörülü birliktelikler yaşamak oldukça zordur. Adil olamayan toplum görüşülecek, tarih sürecinde yok olmaya mahkûmdur, yaşayacağı trajik sonuç, kitleler de yıkılacaktır. İnsan, dünya ve evren 'kozmos'unda varoluşu için kendi nesliyle barışık, yeni bir başlangıç ​​yapmalıdır.