Hicret, Din ü Devlet

“1856-1908 arası 'dîn ü devlet' kaygısı 'muhacir' politikasını belirlerken; 1912-1923 arası 'mülk ü millet' kaygısı 'mülteci' politikasını; 1923-1998 arası 'millet ve devlet' kaygısı 'göçmen' politikasını ve 2011 sonrası 'mülk ve din' kaygısı ise 'sığınmacı' politikasını belirler 1856-1908 arası göçen Türk, Tatar, Çerkes, Nogay, Boşnak, Gürcü ve Girit Müslümanlarına yönelik Osmanlı politikasını ele alan Hicret, Dîn ü Devlet, göç yönetiminin, bu ülkedeki düzenli modernleşme sürecinin kilit bir parçası olduğunu göstermektedir. Kırım, Kafkasya ve Balkanlar'dan gelen göçler; Müslümanların İslâm'ın hakimiyetindeki topraklara sığınmasını anlatan "hicret" seçeneklerinin sınırları içinde, bir yandan da göçmenlerin etnik "cinlerine" göre kaydedildiği bir rejime evriliyor. Dönemin göç rejiminin, boş arazileri muhacirlerle “şenlendirmekten” öte, muhacirleri, kendi üretim olanaklarını sürekli sevk eden fiziksel bir boyutu var. Müslüman varlığının artması önceliğiyle ve doğrudan doğruya bununla ilgili askerî boyutu var. Batı'yla ve Rusya'yla bağlantıları üzerinden, önemli bir uluslararası siyaset boyutu var.Fuat Dündar, modern Türkiye'nin oluşumunda nüfus siyasetinin özetlendiğini gösteren incelemeler zincirine bu kitapla değerli bir halka daha ekleniyor.Tanıtım Metni