Hükümran 2 – Ateş Kırağı

Yaşın on yedi… Ama hayat sana küçüksün diye acımaz ki. Düşmanım adamla aynı yerde oturduğu gün sonra Berzâh diyor; Kesintisiz iki lemin, geçmişte yaşanan gerçeğin peşine düşmekle kaçıp devam etmek arasında genişleme sanırken farklı bir kapana kısılır. Bir zamanlar bileklerini saran o kelepçeler şimdilerde kalbine takılmıştır. Nereye baksa görülen simsiyah gözlerinin avuçlarına sahipti ve kaçacak bir yer bırakmamıştı. Berzâh'ın esas işlemlerinde ailesinden ve düşmanlarından saklamaya çalışan Aybars, aynı anda birden fazla cephede savaşırken yorulurken ama onu asıl tüketen; günün sonunda kollarında uyuyan, güzel yüzlü yabancıdır. Davetsiz bir misafir gibi kapıya dayanan aşk, kuvvetli bir kasırga olup olmaya başlamaya başlar. Gece olup karanlık çöktüğünde bir parça harlanır göğsünde. Çünkü kalp rotasından çıkmış, aklın yolu şaşırmıştır. Bazı periyotlar alınmalı, bazı seçimler yapılmalı ama nafile… Her kıyamet zamanı geldiğinde kopacaktır. “Belki…” dedi acının düştüğü sesiyle. "Bir filmde aynı sahnede akmıştır gözyaşımız. Söylesene... Hiç mi yok, aynı acıya yanmışlığımız?" Tanıtım Metni