İnsanca, Fazlasıyla İnsanca

Sayı yasalarının icadının temelinde, birçok benzer şeyin var olduğu (aslında böyle bir şeyin bir kopyası olmamasına rağmen) veya en azından şeylerin var olduğu (ama "bir şey"in var olmadığı) şeklindeki kadim ve önceden hakim olan yanılgı yatar. Çoğulluk varsayımı, her zaman kendini tekrar tekrar gösteren bir şeyin var olduğunu varsayar, ancak yanılgı tam da burada baskın çıkar; tam da bu konuda, var olmayan gerçeklikler, birlikler uydururuz. Uzay ve zaman hakkındaki hislerimiz, kavramlarımız yanlıştır, çünkü gerektiği gibi test edildiklerinde mantıksal çelişkilere yol açarlar. Bütün bilimsel gösterilerde, hesaplamalarımızı kaçınılmaz olarak her zaman bazı yanlış standartlara (süre veya ölçüm) dayandırırız; ancak bu standartlar en azından sabit olduğundan, örneğin zaman ve uzay kavramlarımız gibi, bilimin ulaştığı sonuçlar birbirleriyle ilişkilerinde mutlak doğruluk ve kesinliğe sahiptir: hatalı temel kavramların (değişmez bozulma) atom teorisinde olduğu gibi, belirlenen sonuçlarla çeliştiği o nihai sınıra ulaşılana kadar bunlar üzerine inşa etmeye devam edilebilir.