Hz. Yakub

"Dünyaya süt her dünyada her rütbe ve her ilim geçici ve kalıcıdır. Ezelî ilim ise Allah'ın kullarında kendi yeteneklerine göre tecellidir. Burada kullanılan tecelli gerekirne dikkat etmek gerekir. Bu kelime, bir aynada bir vasfın ortaya çıkmasıdır. Hulul değildir, yani Allah kulun içine girmez. Kulda görünüyorkenler Allah'a ait olup kulun zuhura gelir. Allah kulu ile aracıyla konuşmaz. Sadece bu hakkati için görevlendirilen" İnsanlar vardır.Ne yazık ki halk onları görür.Bununla birlikte, yaptıran Allah'tır.Kendisindeki Allah'a ait hakikati kimin gördüğüse onu Allah zannetmeye başlar.O kişinin kendine ait olduğunu sanır.Bu da şirke sebebiyet verir ki Kur'an'da affı olmayan günlerden biridir.Halbuki Hocam Kenan er-Rifâî,Allah'ı kula öğreten ile Allah arasında. fark şu şiiriyle belirtmiştir:Kulluğu müminlerin bir ulu Süphanedir.Hizmeti dervişlerin er olan insanedir.Bu durumda sen onu kimden ne öğrenirsen öğren (peygamberden dahi) öğreten Allah'tır. Ama Allah'ın bu Rab isminde tesirli kıldığı ve ondan aşık olduğu seçilmiş kişiyi şükretmek ve hizmet etmek gerekir. İşte ruhbanlık sınıfı böyle algılanırsa günah olmadan çıkar. Mürşide veya peygambere politika sevgi de bu şekildedir.Buradaki hizmet kelimesinden maksat, mürşidin öğrettiği ve gösterdiği ahlak-ı Muhammedî ile ahlaklı Kur'an ve sünnete uymak demektir. Bu ahlakı anlatan kişi, kendini Allah'tan ayrı bir varlık olarak görürse veya biz onu böyle idrak edersek ruhbanlık oluşur ki bu da Allah tarafından reddedilir.”Tanıtım Metni