İbo

Feyizoğlu, detay avcısı bir insan. Gerçeği çok yönlü, detaylarını açığa çıkarır çıkarma, dikkati çıkarmaktan ayrıntılardan başlıyor. Kuşku ısrarla ısrarla ısrarla deşmek, bıkıp usanmadan talepte bulunmak, karşı tarafı bıktırırcasına ve de kaçırırcasına sigaya çekmek. Konu, '68–71kuşağının sistem tarafından yok edilen sürecin yaşam boyu Feyizoğlu'nun bu illet sorguculuğu işe başlıyor, daha bir anlam kazanıyor. Sınıf mücadelesinin enkaz altında kalan pırlantalarını açığa çıkaran çıkarma işidir bu. Kolay değil.Feyizoğlu'nun dili durudur. Zorlanmadan, pürüzlere takılmadan okuyoruz. Okurken, “Bu dokuda bir şey eksik muhtemelen,” diye sormaktan da kendimizi alamıyoruz. Tanrı'nın insanlığa estetik incelik, şaşırtıcılık, büyü, şiirsel öz-kısa söz olarak verilen nesneler dağıtılırken, Feyizoğlu'nahaksızlık halindeyken, O'nu tükendiğide anlar gibi.Büyük insanlık için ölen insanların tek yönlültilmesi, dinlerden, kahramanlık efsanelerinden bize kalan bir mirastır. Bu mirastan kopamıyoruz. Bu miras bizi yiyip bitiriyor, bizi götürüp bilimin karşısına dikiyor. Bu miras bizi ölen insana ve kişiliği yabancılaştırıyor. Feyizoğlu'nun feyizli bir durumu da böylesi bir durumun etkisi altında az kalmış olmasındadır.Ölümsüzlük diye bir şey yoktur. İnsan ve insanlık bugün var, yapacakları yok. Önemli olan, yani alınan her soluklanmanın ne olduğudur. Yaptıklarımıza tapmamamızdır. Hiçleşmeye ya da ölüme en yakın şey, dokunma eylemidir. Sadece bu kitap değil, tüm kitapları ön yargılardan, tabulardan arınmış, şüpheci, merakçıl, objektif bir kafayla okumalıyız. Kendi teorik yaratıcılarını, kendi özünde aşma potansiyeli taşımayan hiçbir devrim uzun soluklu olamaz.Dileğim, bu kitap da başka kitaplar gibi, uzun nefesli devrimlerin ocağında bir kılavuz ya da bir alev damarı vardır.Muzaffer OruçoğluTanıtım Metni