İkili Denge

Her şey zıddıyla yaşanmaktaydı. Her şey zıddıyla bir, zıddıyla bütün, zıddıyla anlamlıydı. Peki, 'zıtlık' biliniyor muydu? Dualite… Hayatı iyiyle kötü, güzel ile çirkin, yaşam ile ölüm, gece ile gündüz, karanlık ile inceleme, rüya ile gerçek diye ayırıp anlayamadınız mı? Oysaki bir hayatta ne kadar iyiysen o kadar da 'kötü' var olmak zorundaydı. Evrenin düzeni böyleydi… Denge için… İlahi sistem için… Hepimizin başarabildiğimiz hayatımızı tüketmek için parçalanmış tarifelere ihtiyaç duyuyordu. olumsuzlukları dediğimiz de olumsuz dediğimiz de “BİR”di aslında. Önemli olan, nereden baktığımızdı… Ya da nereye bakacağımız… İşte tüm bu ikilikler arasında aslında mükemmel bir uyum vardı. Bir denge… İkili Denge… Sözlük anlamı ise dualite. Elinizde bulunanlarınız bu kitap, bir yolculuktu aslında. Bir arayış, denge arayışı… Hiç kolay olmayan bir hayat yolculuğunda, hepimizin ne kadar da bir gidişi, tüm çevreliklerin aslında ne kadar da birbirine benzer şekilde sürekli çabasıydı. Bir sonuç, bir sonuç yoktu. Okuyanın kendi yazacağı sonuçlar farklı olsa da aslında tüm farklılıklar ayrı bir tat, ayrı bir renkti ve hayat, tüm renkleriyle kusursuzdu… Evrende kusur. Her şeyin olması şartlar altındaydı… Ve olan her şey, tüm olasılıklar içerisinde yaşanması gerekenlerdi. Tüm sistem, bir dengeydi. Denge üzerine kurulmuştur. İkili Denge… Tanıtım Metni