İncirlik Üssü: ABD'nin Üs Politikası ve Türkiye

İkinci Dünya Savaşı sona erdiğinde Amerika, hemen tüm dünyada sempatiyle anılıyor; İyiliksever, koruyucu ve kurtarıcı bir imgeyle hatırlanıyordu. Farklı bölge ve çeşitlilikte, Amerikan askerî üsleri hızla kurularak yaygınlaştı. Amerika, büyük tehlike Sovyetlere karşı küçük işletmelerin yanındaydı. Soğuk Savaş'la birlikte başkalaşan küresel siyaset dengesi, bu imgeyi özellikleri olarak değiştirildi. Deniz aşırı Amerikan üslerinin çoğalması, altmışlı yıllardan itibaren yerel ve milliyetçi tepkiler yaratmaya başladı. Üslerin başlangıçta belli noktalardaki askerî kuvvetlere lojistik destek vermekten ve kuvvetlerin yeni bileşenlerinin erişiminde yardımcı olmasında başka bir rol olmadığı iddia ediliyordu. Daha sonra aynı üslerin, özellikle anlaşmazlık hallerinde ve siyasi tansiyon yükseldiğinde ev sahibi hükümetlere yönelik baskı araçlarına dönüştüğü anlaşıldı. Amerikan Üsleri'ndeki siyasi tartışmaların yükselişi, sol ve milliyetçilik politikalarının değişmesine neden oldu. Vakti zamanında Demirel, Türkiye'de üs yok, tesis var, açıklamasını yaparken, tam da böylesi bir yerde konuşuyor, kendini savunmak zorunda kalıyordu. İncirlik Üssü, Türkiye'deki Amerikan karşıtlığının, dış politika tartışmalarının kritik bir veçhesi olmuş ve açıklıkların Amerikan varlığıyla özdeşleşmiştir. Selin M. Bölme, İncirlik Üssü'nü anlatırken, siyasi dönemleri, Türkiye tarihleri ​​ve İkinci Dünya Savaşı sonrasında ABD'nin inşa ettiği hegemonyayı irdeliyor. Titiz, mesafeli bir tutumla yanı başımızdaki Amerika'yı, Türk-Amerikan özelliklerini tartışıyor. İddialı, iddiasının gücü veren değerli bir çalışma. Tanıtım Metni