İnsan Hakları Patolojisi

Son dönemde insan haklarının “son”una göre birçok şey belirtisi. Bilhassa Douzinas bu sonu doğrudan ve cesaretle çığlık attı. Bu çalışma, malumun ilanı denilecek bu tabloyu kabul etmekle birlikte insan haklarının başladığı noktayı çok daha paradoksal bir yerden kuruyor. Toplumsal sahanın onun yerine dağılan neoliberal hak talepkârlığının insan haklarının ontolojisini darmadağın olduğunu savunuyor. Hak dağılımının neoliberal bireyselliğin içerisinden yükselmeye başladığı yerde karşılaşmamız “haklar enflasyonu”nun her şeyi nasıl da kutsallaştırdığını gözler önünde seriyor. Nitekim onun talebinin bir insan hakkı bilgilendirmesinin yerleştirilmesi çabasının insan haklarının bildirilmesi veya boşaltılmasının planlandığı belirtildi. Elbette ki, bunun politik olanı da sarstığını ardı ardına vermemek gerekiyor. Politik olanın müştereğin üretimiyle ele alınması ile bireyselliğin yaslaştırılması arasında antagonizma olduğunu vurgulayan önemli bir durumdur. Bu nedenle şu anda güçlü bir şekilde talep etme zorunluluğunuzdayız: “Hakkın bir talep sınırı var mıdır?”, “bu talep sürekliliğinin yasayla ilişkisi nedir?” veya “bu talepkârlık politik olanla nasıl yönetilecek?”. Bu sorular, aklımızda hemen oluşan bazı kavramları ortaya çıkarıyor. “Büyük-öteki”, “tanıma”, “empati”, “başkalık-etiği”… İşte İnsan Haklarının Patolojisi, kullandığımız bu kavramları haklar enflasyonu içerisinde yeniden düşünmeye çağırıyor. Tanıtım Metni