İnsanların Kötüydü Çocukluğuma Sığındım

Bir çocuk… Bir mecnun… Bir köşe… Ve bir dolu hikáve… Herkesinki gibi, herkesinkinden başka… Büyüyor çocuk. Verdiği her şevi geri alıvor zaman. Kalanın gidenle bir parmağı eksiliyor. Her gün bir ådemoğlu deliriyor. Dünyanın kötülüğünden nasibini alanlarına çocukluğuna sığınıp Aşıklar Köşesi'nden olanı biteni izliyor. "Birlikte kitaplar okumuş, şiirlerden fal tutmuş, yazarların hayatlarını didik didik incelemiştik bir zamanlar. Kitaplar-kucağımızda, başımız yoğunluğumuz dayanmış uyandığımızz oldu bizim. Hayatı, duygulan paylaştık. İhanetin bir sabah sebebi olup olmadığını bilmiyorum. Teselli olacaksa suçlamaya bile hazırım, ama yok. Hediyeleri bile karışmış, ayrı adama aşık olmuş iki kadındık biz. Ve erkek başka yerde seçti. Eş olan kadın dul kaldı. Yuvayı yıkandı eş oldu. Sevmek bu kadar acıtmamalı geride kalan kaları." Tanıtım Metni