İnsanlığın Çocukları

“BUGÜN ... YERYÜZÜNDE DOĞAN SON İNSAN BUENOS AIRES BANLİYLERİNÖDEKİ BİR BARDA ÇIKAN KAVGADA ÖLDÜRÜLDÜ...” Ödüllü yazar PD James, Agatha Christie sonrasında İngiliz polisiye edebiyatının Ruth Rendell'la birlikte en büyük iki isminden biri, namı diğer Polisiyenin Kraliçesi. Yönetmen Alfonso Cuarón tarafından 2008 yılında beyaz perdeye uyarlanan İnsanlığın Çocukları ise distopyanın ulaştığı en iyi örneklerden. İnsan ırkı kısırlaşmış, son nesil ise artık yaşlanmaya başlamıştır. Gelecekte olmayan ve yaşayan son insanlar olarak bilen toplumlarda intihar ve suç oranı kişiliği uygarlık harflerle çökmeye başlar. Bir sabah tüm haber kanallarında dünyanın en genç insanının hayatını kaybettiği, insanların kalan oğlu umutlarını da kaybedenler. İngiltere ise Xan Lyppiatt'ın despot yönetiminin altındadır. Lyppiatt'ın tarihi kuzeni Theo Faren, bu meşum atmosferde yalnız ve umursamaz bir hayat sürmeye çalışıyordur... ta ki Julian adındaki genç bir kadınla "tesadüfi" karşılaşması onu bir grup isyancı muhaliflerle temasa devame kadar. Faren'in hayatı aniden bire geri dönmez bir şekilde değişir. Vereceği parçalar ise insan ırkının birleşiminden derinden oluşur. İnsanlığın sonu ile Dünya'nın sonu apayrı şeyler olabilir mi? İnsanlığın Çocukları, geleceğin yok oluşunda bir ırkın acı portresi. "Bir Hitchcock filmi kadar ve gerilim dolu bir roman." —The New Yorker “İnsanı gerçekliğe ikna eden, kışkırtıcı bir kitap.” —Chicago Sun TimesTanıtım Metni